ક્ષણોને તોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે, બુકાની છોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. કહો તો આ બધાં પ્રતિબિંબ હું હમણાં જ ભૂંસી દઉં, અરીસો ફોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. મને સદભાગ્ય કે શબ્દો મળ્યા તારે નગર જાવા, ચરણ લઈ દોડવા બેસું તો વરસોનાં વરસ લાગે. -મનોજ ખંડેરિયા

ઓણુકા વરસાદમાં બે ચીજ કોરી કટ, એક અમે પોતે ને બીજો તારો વટ! નેવા નીચે ઓસરી, આંખો નીચે ગાલ, નખથી નક્ષત્રો સુધી જળ આંબ્યું આ સાલ. વાવાઝોડું હોય તો કરીએ બંધ કમાડ, આ તો ઘરમાં પાડતું જળનું ટીપું ધાડ. નખ ઉગ્યા અંધારને, ભીંતે ઉગી દાઢ, ઉપર મારે આંચકા અણિયાળો આષાઢ. તારા વટને કચ્છની સૂડી સરખી … Read more

તૂટી કલમ તો આગળીનાં ટેરવે લખ્યું, તેથી જ રાતી ઝાંય છે મારા બયાનમા. – ભગવતીકુમાર શર્મા

જે ગમે તે બધું કરાય નહીં, ઢાળ પર જળનું ઘર ચણાય નહીં. આંગણે આવી ચકલી પૂછે છે, બારણું પાછુ ઝાડ થાય નહીં? એ જ દુર્ભાગ્ય સૌથી મોટું છે, કોઈના પણ કદી થવાય નહીં. દોસ્ત,વિસ્મય વિષય તો અઘરો છે, કોઈ બાળક વગર ભણાય નહીં સાંજ પડતા તો સાવ ખાલી થાઉ, ઘેર પડછાયો પણ લવાય નહીં. મા … Read more

કોણે દીધા આ ઘાવ મને કૈં ખબર નથી, મિત્રો કરે બચાવ મને કૈં ખબર નથી. રઝળી રહી છે લાશ સંબંધો તણી અહીં- ક્યારે બન્યો બનાવ મને કૈં ખબર નથી. પીંછી લઈ પળની સતત કૈં ચીતર્યા કરું; કેવો મળ્યો ઉઠાવ મને કૈં ખબર નથી. પ્રશ્નો બધે પ્રશ્નો રહ્યા, ઘટ્યા નહીં જરા; કોનો હતો સુઝાવ મને કૈં … Read more