યોગેશ પંડ્યા

ધીરે ધીરે મારે આંગણ ઊતરે છે અંધારાં,આ છાનાછપનાં કોના પગરવના છે ભેદી ભણકારા…ધીરે ધીરે મારે આંગણ… રોજરોજ મારા ફળીયેથી એકેક સૂરજ બુઝાતો,ફડફડ થતો દીવો જીવનો, એવો વાયરો વીંઝાતોરગરગ ઊભા જન્માંતરના જીવલેણ મૂંઝારા.. ધીમે ધીમે ઓરા આવી ઊભાછે કાળા પડછાયા,શ્વાસ ઊભા છે ચિઠ્ઠી લઈને આકળવિકળ થઇ રઘવાયા,કાળજ ઉપર તડફડ થાતા પીડાના છમકારા… અંધારા ઊતરિયાં છાનાં અજવાળાં … Read more