ભગવતીકુમાર શર્મા

અમે આંધી વચ્ચે તણખલાંના માણસ; પીળા શ્વાસની તુચ્છ ઘટનાના માણસ. ફટાણાંના માણસ, મરસિયાના માણસ; અમે વારસાગત સમસ્યાના માણસ. ‘કદી’થી ‘સદી’ની અનિદ્રાના માણસ; પ્રભાતોની શાશ્વત પ્રતીક્ષાના માણસ. અમે અમને મળવાને ઝૂરતા જ રહીએ; સડકવન્ત ઝિબ્રાતા ટોળાના માણસ. શિખર? ખીણ? ધુમ્મસ? સૂરજ? કે કશું નૈં? ‘ટુ બી-નૉટ ટુ બી’ની ‘હા-ના’ના માણસ. ભરત કોઈ ગૂંથતું રહે મોરલાનું; અમે … Read more

અઢી અક્ષરનું ચોમાસું, ને બે અક્ષરના અમે; ખોટ પડી અડધા અક્ષરની, સજન, પૂરજો તમે! ત્રણ અક્ષરના આકાશે આ બે અક્ષરની વીજ, બે અક્ષરનો મોર છેડતો સાત અક્ષરની ચીજ. ચાર અક્ષરની ઝરમર ઝીલતાં રૂંવાડાં સમસમે, ખોટ પડી અડધા અક્ષરની, સજન, પૂરજો તમે! ચાર અક્ષરના મેઘમાં છ્લબલ આપણાં ફળિયાં; આંખમાં આવ્યાં પાંચ અક્ષરનાં ગળાબૂડ ઝળઝળિયાં! ત્રણ અક્ષરનું … Read more

ઉદાસી આ સૂરજની આંખે ચઢી છે, તમારા વિના સાંજ ડૂસકે ચઢી છે. મને ઉંબરે એકલો છોડી દઈને, હવે ખુદ પ્રતિક્ષા ઝરૂખે ચઢી છે. અનુભવ છે દરિયાના તોફાનનો પણ, આ રેતીમાં નૌકા ખરાબે ચઢી છે. લખ્યું’તું તમે નામ મારું કદી જ્યાં, મધુમાલતી એ જ ભીંતે ચઢી છે. ઝરી જાય જળ, કે મળે જળસમાધિ, જુઓ, પાંપણો કુવાકાંઠે … Read more

હમણાં નહીં તો સૈકા પછી કોઈ આવશે; આખી મનુષ્યજાત સુધી કોઈ આવશે. અવતાર સ્વાવલંબી હવે ક્યાં રહી શક્યા ? પોતે નહીં તો એના વતી કોઈ આવશે ! ઊડે છે આમતેમ તણખલાંઓ નીડનાં; પંખીની ચાંચે થઈને સળી કોઈ આવશે. ચિંતામણી ઝરૂખે ઊભી હોય કે નહીં; વિરહાગ્નિની તરીને નદી કોઈ આવશે. પર્ણો ખર્યા કરે છે હવે બોધિવૃક્ષનાં; … Read more

તૂટી કલમ તો આગળીનાં ટેરવે લખ્યું, તેથી જ રાતી ઝાંય છે મારા બયાનમા. – ભગવતીકુમાર શર્મા