દે શ્વાસ ખુશીનાં એ કલાકાર ગણાશે,
આ જગમાં દુવાનો ય એ આધાર ગણાશે.
ખુદ જાત અગર કોઈ કદી જાણી શકે તો !
એ મંચ ઉપર મોટો કથાકાર ગણાશે.
કોરી ના રહીં હું ય પ્રણય ,દર્દ , સજાથી
દિલ તૂટ્યું છતાં પણ, મેં કર્યો પ્યાર ગણાશે.
ઉમ્મીદથી હું પોષું ભરમને ય કવનમાં,
એક પળમાં ત્યજી દઉં તો એ વ્યાપાર ગણાશે.
આંખોથી રજૂ થાય તો સંવાદ બની જાય,
હોઠોની રજૂઆત અસહકાર ગણાશે.
ઊંધા છે બધાં ન્યાય હવે જગનાં જુઓને,
ચાલાકી કરે એજ સમજદાર ગણાશે.
કાજલ કાંજિયા ‘ફિઝા’
