ગુજરાતી સાહિત્યની ઉત્તમ રચનાઓ
મને માણસાઈથી મ્હેકવા, લ્યો સરળ ઉપાય મળી ગયો, હું પવનને પૂછી લઉં જરા, તું સુગંધ કઇ રીતે થઈ ગયો. તને હાથપગની છે ડાળીઓ, તને લાગણીનાં છે પાંદડાં, તું પડાવ કોઈનો થઈ શકે, મને છાંયડો એ કહી ગયો. નથી મંદિરોની તું પ્રાર્થના, નથી મસ્જિદોની નમાજ તું, કદી માવડીનાં તું આંસુમાં, કદી સ્મિત બાળનું થઈ ગયો. તું … Read more
ક્યારેક એમ થાય છે કે આકાશમાં પથરાયેલી સાંજની છાયામાં તારા ભૂતકાળની હરિયાળીનો એકાદ પરિચય તો આપ તારા આકાશમાં ક્યારેક તો મેધધનુષનું સરોવર રચાયું હશે, ક્યારેક તો આનંદની અવધી અશબ્દ થઈને અવતરી હશે – તો મુલાયમ મૌનની એ રેશમી રાતને ક્યારેક તો મારી આંગળીઓમાં અંગૂઠીની જેમ સરકાવી દે. નિદ્રાની કેડીએ આવતાં સ્વપ્નની જેમ સાંજની પાછળ પાછળ … Read more
ચૈતર ચંપો મ્હોરિયો, ને મ્હોરી આંબાડાળ, મઘમઘ મ્હોર્યા મોગરા, મેં ગૂંથી ફૂલનમાળ. જૂઈ ઝળૂંબી માંડવે, ને બાગે બાગે ફાલ, તું ક્યાં છો વેરી વાલમાં? મને મૂકી અંતરિયાળ ! આ ચૈતર જેવી ચાંદની, ને માણ્યા જેવી રાત, ગામતરાં તને શેં ગમે ? તું પાછો વળ ગુજરાત. કોયલ કૂંજે કુંજમાં, ને રેલે પંચમ સૂર, વાગે વન વન … Read more
જતાં પ્હેલાં અમે પલવાર ઊભા’તા ! પ્રતિક્ષાનો ધરી શણગાર ઊભા’તા ! અજબ જાદુ તમારા આગમનનું ચ્હે, નહીંતર શ્વાસ તો તૈયાર ઊભા’તા ! સમજતાં અર્થ જીવનનો ઘણું હસ્યા, બટકણી ડાળને આધાર ઊભા’તા ! ભરોસો કેમ કરવો કમળનો નાહક, ઘણાં વરસો સરોવર પાર ઊભા’તા ! વટાવી રણ થયો સંશય કે આ બાજુ શું પગલાંની લઈ વણઝાર ઊભા’તા … Read more
આંખ પર તોળાતું ભારણ ઊંઘવા દેતું નથી.જાગતા રહેવાનું ડહાપણ ઊંઘવા દેતું નથી. હાંફ લઈને ,થાક લઈને હું સતત દોડ્યા કરું,આંખમાં ઊગેલું એક રણ ઊંઘવા દેતું નથી. ભૂખની માફક સતત ખખડયા કરે છે રાતભર,ઝૂંપડીને ખાલી વાસણ ઊંઘવા દેતું નથી. યુદ્ધ પૂરું થઈ ચૂક્યું છે શસ્ત્રો પણ સૂતાં જ છે!પણ હજુ અંદરનું ‘હણહણ’ ઊંઘવા દેતું નથી. જીવ … Read more