તું મીંઢળ જેવો કઠ્ઠણ
ને હું નમણી નાડાછડી !
તું શિલાલેખનો અક્ષર
ને હું જળની બારાખડી !
એક આસોપાલવ રોપ્યો,
તેં આસોપાલવ ફળીયે રોપ્યો તોરણમાં હું ઝૂલી,
તું અત્તરની શીશી લઈ આવ્યો પોયણમાં ખૂલી;
તું આળસ મરડી ઊભો
ને હું પડછાયામાં પડી !
એક પાનેતરમાં ટાંકયું,
મેં પાનેતરમાં મોતી ટાંકયું પૂજયાં તેં પરવાળાં
મેં શ્રીફળ ઉપર કંકુ છાંટ્યું પૂછ્યા તેં સરવાળા;
તું સેંથીમાં જઇ બેઠો ને હું પાંપણ પરથી દડી !
વિનોદ જોશી
