ખુશ્બૂને… ઝાકળને…ઝળઝળિયાંને તેડાં મોકલું ,
હે ગઝલ ! તારાં સમોવડિયાને તેડાં મોકલું !
માંડવો એનાં વગર રહેશે અધૂરો ,બાઈજી!
રૂસણાંને કઉં ને પાતળિયાને તેડાં મોકલું !
મોરપીછું મહેકમાં બોળીને લખશું નોતરાં ,
હે ગણુદાદા ! કયા લહિયાને તેડાં મોકલું !
નોતરું નરસિંહને ગાલિબને જીવણદાસને,
વ્હાલકુડા મારા ઈ હઈયાને તેડાં મોકલું !
તરણાનો પણ ભાર જ્યારે લાગે ટચલીબાઈને,
બેય કર જોડીને શામળિયાને તેડાં મોકલું !
ઓરડો ઝાંખો કરું કે દીવડો ઝીણો કરું?
કઈ રીતે હે રાત ! જીવણિયાને તેડાં મોકલું !
– લલિત ત્રિવેદી
(Birthdate : ૦૯ August, ૧૯૪૭)
અલગ (અન્યો સાથે) (૧૯૮૨),
પર્યંત (૧૯૯૦),
અંદર બહાર એકાકાર (૨૦૦૮),
બીજી બાજુ હજી મેં જોઈ નથી (૨૦૧૩)
‘કવિલોક’ નું ‘હિમાંશુ બાબુલ’ પારિતોષિક (૧૯૯૯),
‘પરબ’ શ્રેષ્ઠ કાવ્ય – કવિશ્રી ન્હાનાલાલ અને શ્રી રા.વિ.પાઠક પારિતોષિક (૨૦૦૪),
ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી પારિતોષિક (૨૦૦૮),
“સમર્પણ” સન્માન, નવનીત-સમર્પણ, મુંબઈ, ૨૦૧૩,
“મનહરલાલ ચોકસી પારિતોષિક”, નર્મદ સાહિત્ય સભા અને સાહિત્ય સંગમ, સુરત, ૨૦૧૫.
very lovely
આવા તેડાં મળે તો હરખભેર આવે ગગનથી ઊતરેલી ગઝલ.
અદ્દભૂત…
તરણાં નો પણ ભાર જ્યારે લાગે
ટચલીબાઈ ને…
ઓહો…..
વાહ
Sunder !
Very Nice,sir‼️👌💕
Very nice….