શરદપૂનમની રઢિયાળી સદા
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
હસે આકાશે ચંદ્રમા, તારા લસે;
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
વદને નવજીવન નૂર હતું,
નયને પ્રાણાયામૃત પૂર હતું;
હ્રદયે રસમાં ચકચૂર હતું.
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
ન્હાતાં ન્હાતાં પ્રકાશમાં, પ્રેમ તણી
કીધી વિશ્રબ્ધ વાતો રસીલી ઘણી;
કલ્પનાની ઇમારત કૈંક ચણી,
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
તારું સ્વાર્પણ અંતરમાં જ લહું,
કથા અદભૂત એ જય કોને કહું?
સ્મરનાં જલ માંહી નિમગ્ન રહું,
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
રાત રૂપાળી, રુડી, રસાળી હતી;
આશકોની અપૂર્વ દિવાળી હતી;
આખી ઉત્સવ માફક ગાળી હતી!
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
પ્રાણો આપણાંનો ત્યારે યોગ થયો,
અંગેઅંગનો ઉત્તમ ભોગ થયો;
અને આખર આમ વિયોગ થયો!
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
હસે આકાશે ચંદ્રમા, તારા લસે;
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
શરદપૂનમની રઢિયાળી સદા
મને સાંભરે આપણી રાત, સખી !
કવિ ‘કાન્ત’