સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
સખી મેં તો વાવ્યો છે અમરત આંબલો,
સખી એ તો પૂગ્યો ઊંચે રે આકાશ, જયાં ધવલ પ્રકાશ ;
સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
સખી એને નિરમળ નીરે સીંચિયો,
સખી એને આતમે આપ્યો પ્રકાશ, થયો રે અંજવાસ ;
સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
સખી એનો સ્વાદ અનેરો જાણવો,
સખી જેને ચાખ્યો મીરાં નરસિંહ ને સૂર કબીર ;
સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
સખી એક કાચી તે માટીનું કોડિયું,
સખી એમાં અખંડ જલે એક દીપ, માંડી રે મેં તો મીટ ;
સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
સખી કંઈ કોટિક કૌતુક થઈ રહ્યાં,
સખી અદ્ભૂત આનંદ થાય, એ ઘટમાં ન માંય ;
સખી રી ! આંબો મ્હોરિયો !
– ડૉ. ચેતના પાણેરી.


मधुशाला का रसपान लाखों लोग अब तक कर चुके हैं और भविष्य में भी करते रहेंगे] लेकिन यह ‘कविता का प्याला’ कभी खाली होने वाला नहीं है, जैसा बच्चन जी ने स्वयं लिखा है-
भावुकता अंगूर लता से खींच कल्पना की हाला, कवि साकी बनकर आया है भरकर कविता का प्याला; कभी न कण भर खाली होगा, लाख पिएँ, दो लाख पिएँ! पाठक गण हैं पीनेवाले, पुस्तक मेरी मधुशाला।